Sonja’s ervaring met de NAR

Afgelopen week plaatste Heleen op haar blog het verhaal van Sonja, die in de jaren tachtig betrokken raakte bij een genezingsbediening en de Toronto Blessing van dichtbij meemaakte. Haar verhaal is er één uit een serie ervaringsverslagen die Heleen verzamelde van mensen die een beweging verlieten die nu beter bekend is onder de naam ‘Nieuw Apostolische Reformatie‘ (NAR). Hiermee hoopt Heleen mensen te informeren over de gevaren van deze beweging. Sonja’s verhaal raakte mij, omdat hieruit niet alleen blijkt dat Gods Naam oneer wordt gedaan, maar ook hoe beschadigend de impact is op het geloof van mensen.

Zo zegt de HEERE: Ga staan op de wegen, en zie, vraag naar de aloude paden, waar toch de goede weg is, en bewandel die. Dan zult u rust vinden voor uw ziel. Maar zij zeggen: Wij bewandelen die niet. (Jeremia 6:16)

In 1984 raakte ik betrokken bij een genezingsbediening, regelmatig werden er conferenties georganiseerd, maar ook losse diensten in grote zalen. De allereerste keer dat ik in een samenkomst kwam vond ik het maar raar, het was zo anders dan ik in mijn korte tijd als christen had meegemaakt, maar al snel overtuigden de leiders me dat dit allemaal Bijbels was.

Het voelde fantastisch om deel te zijn van het werk dat God hier op aarde deed. Zonden werden beleden, demonen werden uitgedreven, mensen genazen van lichamelijke ziekten, van psychische ziekten, van verslavingen en mensen kwamen tot geloof. Mensen vielen op de grond, huilden, aanbaden God met een enorm enthousiasme en/of met diep ontzag. Zo op het eerste gezicht gebeurde er veel, maar al snel bleek dat veel mensen niet genazen of alleen voor een korte tijd.

Een aantal jaar later veranderde er van alles, mensen kregen hysterische lachstuipen of werden ‘dronken’ in de Geest. Mensen kronkelden over de grond, gilden en bogen als knipmessen. Het was 1995 en de Toronto Blessing had ook deze groep bereikt. Opnieuw werd in preken uitgelegd dat dit alles Bijbels was en dat God Geest dit alles deed. Natuurlijk wist men dat dit soort manifestaties ook voorkwamen in het hindoeïsme, maar dat kon makkelijk verklaard worden. “Satan is de aap van God en hij doet na wat hij God ziet doen”.

Ik ging met een aantal mensen, leiders en medewerkers naar Toronto Airport Church in Canada om het ‘vuur’ te ontvangen en meer vuur naar Nederland te brengen.

Twee jaar later gingen mijn man en ik nog steeds van samenkomst naar samenkomst, het vuur uitdelend, het vuur ontvangend. Nieuwe wijn in nieuwe vaten. God doet iets nieuws, natuurlijk wilden wij daar deel van uitmaken. Tegelijkertijd waren we ook bang om iets te missen. We volgden een leiderschapstraining en kregen steeds meer taken in de plaatselijke gemeente.

Hoe het kwam weet ik niet meer, maar opeens viel het me op dat de Bijbel nog maar nauwelijks werd geopend. Jezus, en wat Hij voor ons had gedaan, werd nauwelijks gepredikt. Het ging over de Heilige Geest, over gaven en manifestaties, het ging over ons, over mij. De voorganger sprak een uur (regelmatig langer) enthousiast over wat er gebeurde in de wereld, maar opende de Bijbel niet. Hier en daar citeerde hij halve Bijbel verzen uit hun verband gerukt, maar meer niet.

Toen ik hem daarmee confronteerde werd hij boos, maar verder in het gesprek leek het alsof hij mijn man en mij begreep. We vroegen of we 6 weken van onze taken ontheven konden worden, zodat we de Bijbel konden lezen en tijd hadden om geloofszaken op een rijtje te zetten. Onze verwachting was dat we na 6 weken terug zouden komen, bemoedigd en bevestigd door God’s Woord. We geloofden immers dat dit alles van God was.

Hoe naïef! Ons gesprek was op vrijdag, we namen afscheid met zoenen en een omhelzing.
Op zondag ging de preek over ons en over mensen zoals wij. Mensen die kritiek hebben, mensen die alles beter denken te weten. Mensen die terug willen naar het oude, die manipuleren en zich niet onderwerpen. Uiteraard waren wij niet in de samenkomst, maar goede vrienden stuurden ons de geluidsopname. Bij navraag bleek het inderdaad over ons te gaan.

De pijn van het verraad was afschuwelijk, eerst begrip en een kus als afscheid, maar dan een trap na in de preek. De pijn was zo heftig dat ik – en ik schaam me om het te zeggen – mijn voornemen om de Bijbel opnieuw te lezen en de nieuwe leer te toetsen aan de Bijbel in context, vergat.
Satan had me op een listige manier op een zijspoor gezet. Maar God liet me niet los. Een aantal jaar later zag ik door het optreden van Todd Bentley hoe ver het ‘christendom’ was afgeweken van historisch christendom, van de Bijbel. Hoe emoties en ervaringen belangrijker waren geworden dan de leer, en juist dat was wat in 1984 zo belangrijk voor me was. Ik ging op zoek naar antwoorden, wat zegt de Bijbel echt, hoe moet ik dit alles zien?

Via de bediening van Justin Peters en Chris Rosebrough ontdekte ik waar het fout ging, we waren zo op zoek naar iets nieuws dat we vergaten waar het echt om ging: “Christus, die stierf voor onze zonden, zodat wij verzoend konden worden met God de Vader”. “De Heilige Geest als trooster die Jezus zou verheerlijken (Joh 16: 7-15)”.

Verheerlijkt de geest die ons laat lachen, gillen, blaffen etc Jezus? Zijn de manifestaties vol van eerbied voor de Almachtige, Schepper van hemel en aarde? Als het antwoord nee is (en dat is het) dan is de geest die deze dingen doet, niet de Heilige Geest.

Toen ik dat onder ogen durfde te zien, veranderde alles. Eindelijk kwam er vrede en vreugde, zoals Jezus heeft beloofd. Niet langer op jacht naar nieuwe ervaringen, niet langer bang om iets te missen.

Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede bij God door onze Here Jezus Christus (Romeinen 5:1)

– Sonja –

Heleen schrijft nog steeds ervaringen op van mensen die de New Apostolic Reformation (de Toronto Blessing, het najagen van wonderen en tekenen, het willen veroveren van de wereld ‘voor Jezus’ etc) hebben verlaten om tot de rust te komen in het simpele geloof in de Here Jezus. Mocht je zo iemand zijn of kennen, dan kun je contact met haar opnemen op: groeiblog@outlook.com

Bovenstaand verhaal werd overgenomen met toestemming van Heleen en Sonja.

Als Zijn schapen dwalen

Eindelijk zover! Vanaf nu is ‘als Zijn schapen dwalen‘ verkrijgbaar via de online winkel van je lokale christelijke boekhandel, of bijvoorbeeld via Bol.com.

Een paar jaar geleden woonde ik een conferentie bij die mij heeft aangezet tot het onderzoeken van voornamelijk de dingen die Bethel Church onderwijst, waarbij ik al snel uit kwam op New Age leer. Ook onderzocht ik dingen waar ik deels uit eigen ervaring mee te maken kreeg, en die mijn geloof in God ingewikkeld maakten. Enerzijds wilde ik dingen kunnen duiden, voor mijzelf. Anderzijds voelde ik mij sterk geroepen om mensen te waarschuwen. Dit onderzoeken en schrijven bleek meer tijd te kosten dan gedacht, maar inmiddels is het zover..

Het schrijven van het boek heeft mij orde gebracht in de buiten-Bijbelse chaos, en geholpen terug te gaan naar God en mijn hoop te vestigen op Hem alleen. Met het boek hoop ik de lezer tenminste tot denken aan te zetten en te gaan naar de Bijbel voor antwoorden.

Mocht de prijs van het boek een drempel vormen, stuur mij dan een berichtje via ‘over dit blog’ > ‘stuur een bericht,’ (wordt niet gepubliceerd) waarin je je naam en postadres vermeldt. Zolang mijn voorraad strekt stuur ik je dan een exemplaar toe.

Een goede leestijd gewenst!

Het gevaar van Bethel, door Rod Page

Rod Page is voorganger en woonde in Redding, Californië: de plaats waar megakerk Bethel Church is gevestigd. Hij maakte van dichtbij mee hoe deze kerk, die door C. Peter Wagner een ‘apostolische spil’ met een ‘directe invloedssfeer’ in de Nieuw Apostolische Reformatie wordt genoemd1– onder invloed van Bill Johnson transformeerde. In onderstaand filmpje vertelt hij hoe de kerk van invloed was op het plaatsje Redding en de mensen om hem heen.

Onder de video tref je een reactie van Crystal Parker. Ze reageert: ‘Als één van de kinderen die in Bethel opgroeiden toen Bill er voorganger werd  –  die volledig geworteld was in hun leer, in het zoeken van tekenen en wonderen, gebruikt als onderdeel van hun agenda – raakte ik diep verwond door de valse beloften die door hen gepredikt werden. Toen mijn wanhoop naar hoop, vrede en herstel niet werd beantwoord, gaf ik God de schuld. Ik was zo boos, zo kapot, dat ik in een diepe depressie van vier lange jaren terecht kwam, waarbij ik het hebben van een relatie met God volledig opgaf. Het kostte me twaalf jaar voor ik terugkeerde naar God.. [..] Ik ben zo dankbaar dat ik die kerk, die beweging heb verlaten heb en een veel groter inzicht heb gekregen over wat Gods Woord werkelijk is.’

Waarom geen Bethel Music?

Bethel Church in Redding (Californië, USA) was van oorsprong een kerk die deel uit maakte van de Assemblies of God en vanaf 2005 onafhankelijk werd. De kerk wordt geleid door senior pastor Bill Johnson en zijn vrouw Beni. Bethel staat bekend om haar school (BSSM), waar jaarlijks zo’n 2500 jongeren uit ca 70 verschillende landen worden getraind om te wandelen in het bovennatuurlijke, zoals het doen van wonderen en tekenen, het leren communiceren met engelen en het ontvangen van visioenen. Daarnaast is Bethel met name bekend vanwege haar onderwijs dat via podcasts en YouTube filmpjes wordt verspreid,  en door haar muziek. Hoewel Bethel wereldwijd enorm populair is, zijn er ook kritische geluiden. Dit is omdat deze christenen twijfelen of Bethel wel een kerk genoemd kan worden, door haar openlijke connectie met New Age leringen en gebruiken.

De connectie met New Age wordt door de megakerk niet onder stoelen of banken geschoven. Zo wordt in het boek The Physics of Heaven, met als ondertitel ‘de natuurwetten van de hemel, de mysteriën van God verkennen in geluid, licht, energie, trillingen en kwantum fysica’, openlijk het opzoeken en gebruiken van New Age ‘waarheden’ aangeprezen. Het boek werd geschreven door onder meer Judy Franklin en Ellyn Davis, maar bevat ook hoofdstukken van voorganger Bill Johnson, zijn vrouw Beni en BSSM directeur Kris Vallotton.

In het boek wordt door Ellyn Davis beschreven hoe ze het verlangen had om te onderzoeken wat New Age bood. Dit deed ze in het New Age centrum in Sedona, alwaar ze onder de indruk raakte van genezingen, openbaringen en mystieke ervaringen die in de kerk niet te vinden waren.1 Ze zegt door een hoop troep te zijn gegaan om daaruit waarheden op te diepen. ‘Ik besloot New Age gedachtengoed en gebruiken te onderzoeken, voor ‘kostbaarheden’ die ‘gefilterd’ konden worden uit het waardeloze. Veel van wat ik zag en hoorde in de New Age beweging belichaamde Bijbelse principes en kon gestaafd worden door de Schrift. Op dat moment kon ik geen enkele christelijke leider vinden die een soortgelijke interesse had in het uitvinden of er waarheden verstopt waren in de New Age. Inmiddels beginnen we van meer en meer openbaring te horen die in lijn is met wat New Agers al die tijd al hebben gezegd en we horen meer en meer onderwijs  over christenen die deze ‘waarheden terugnemen’ van de New Age die ten diepste toebehoren aan burgers van het Koninkrijk van God.’2

Net als in het New Age centrum in Sedona, wordt ook door Bethel New Thought onderwezen. New Thought is verwant aan Mesmerisme en een voorloper van New Age.3 Binnen de kerk wordt deze leer Word of Faith genoemd.

Dat Bethel het terugnemen van occulte ‘kostbaarheden’ uit de New Age niet alleen onderschrijft en promoot, maar ook in de meest letterlijke zin binnen heeft gehaald, blijkt uit de volgende gebruiken: het raadplegen van de geest van doden, het goedkeuren van het gebruik van tarotkaarten, het gebruik van geluidsvibraties om genezing uit te werken, het oproepen van engelen, het promoten van yoga, het zoeken van tekenen en het interpreteren van dromen.  

Bethel Music is een wereldwijd geluid in aanbiddingsmuziek. Het label werd opgericht door Bill Johnsons zoon Brian en zijn schoondochter Jenn Johnson. De bediening begon nadat Jenn werd ingezegend door profetes Stacey Campbell, die al schuddend over haar uitsprak: ‘Je zult de impact verder dragen die Vineyard had wereldwijd. Het was eigenlijk de muziek van Vineyard die verder reikte, zodat de boodschap van tekenen en wonderen en genezing en al die dingen over de wereld kon gaan. De muziek baant de weg voor de boodschap. En Vader Ik dank U God voor de visie die u hen hebt gegeven hebt. Ik geloof dat de Heer zegt dat Hij je sleutels geeft door Vineyard muziek, die jij gaat overdragen op de generatie, aan aanbiddingsleiders van over de hele wereld, die onderdeel zullen worden van de beweging, en zij zullen deel worden van dit label, genaamd ‘Bethel Music.’ En dit zal gaan naar vele landen en vele kerken.’4

Inmiddels leverden oprichter Jenn Johnson – die berucht werd vanwege haar beschrijving van de Heilige Geest als Aladins geest uit de fles – en haar man Brian Johnson een belangrijke bijdrage aan het tot stand komen van meer dan vijftien muziek albums, die ‘de cultuur van aanbidding door de wereldwijde kerk hebben beïnvloed’5 aldus de website van Bethel Music.

Over ‘waarom wel’ Bethel Music heb ik het niet gehad. Dit is omdat het voor de hand ligt dat Bethel mooie, aanstekelijke en prettig klinkende muziek maakt. Maar ‘mooi en prettig’ zijn niet synoniem voor ‘goed.’ Over ‘waarom niet’ Bethel Music zou ik samenvattend zeggen: Bethel zegt kostbaarheden uit de New Age te gebruiken, promoot ook daadwerkelijk het gebruik van occulte gebruiken een bereikt met haar muziek een enorm publiek, dat hierdoor onbewust New Age gedachtengoed en gebruiken overneemt. Waarom zou een christen dit willen? God heeft heilig en onheilig gescheiden en het is niet de bedoeling dat we zogenaamd kostbare kennis plukken van de boom die God verboden heeft. Zeker niet om die verboden vrucht als aanbidding aan Hem te presenteren.

Uiteraard is het niet makkelijk om stelling te nemen tegen het zingen van liederen waar tegen de meeste medegelovigen geen bezwaar hebben. Maar uiteindelijk zijn keuzes die we als christen maken niet altijd makkelijk en juist die dingen kunnen een offer zijn voor God. Uiteindelijk telt wat we voor Hem hebben gedaan, niet voor het oog van medegelovigen.

Afbeeldingen: Voorgangersvrouw Beni promoot yoga op haar instagrampagina (links), Bethels School voor droominterpretatie (midden), Beni omhelst het graf van Charles Finney (rechts).