Een vriendin van mij deelde een post van Jim Palmer die werd geplaatst in een Facebookgroep van A Course in Miracles (ACIM), het leerboek voor New Age gelovigen. Het stuk trof ons beiden, omdat hieruit opnieuw blijkt hoezeer New Age gedachtengoed overlap heeft met wat vandaag in kerken wordt geleerd.
Jim Palmer stelt dat er ‘Tien dingen over het christendom [zijn] waar Jezus niet blij mee zou zijn als hij zou terugkeren.’ Het ‘als hij terug zou komen’ is voor New Age gelovigen hypothetisch, omdat zij niet geloven in de fysieke wederkomst van de Persoon Jezus, maar uitsluitend in een massale ‘uitstorting’ van de christusgeest, het komen tot een ‘collectief christusbewustzijn,’ een wereldwijde verlichting. De tien dingen waar Jezus niet blij mee zou zijn, zijn volgens Palmer:
- Dat zijn visie op een getransformeerde samenleving, die hij ‘het koninkrijk van God’ noemde, verdraaid werd in een fantasie van het hiernamaals over de hemel.
- Dat er een religie gevormd werd om zijn naam te aanbidden, in plaats van een beweging om zijn boodschap te verspreiden.
- Dat het evangelie stelt dat zijn dood het probleem van de scheiding van de mensheid van God oploste, in plaats van te zeggen dat zijn leven de waarheid onthulde dat er geen scheiding van God is.
- Dat de religie die zijn naam draagt [christendom] voort werd gebracht door de theorieën en leringen van Paulus in plaats van de waarheid die Jezus voorleefde en demonstreerde.
- Dat er van hem gezegd zou worden dat hij als enige God in het vlees zou zijn, waarbij zijn voorbeeld buiten bereik zou zijn, in plaats van het onderwijs dat we delen in dezelfde geest die zijn karakter en leven bekrachtigden.
- Dat de religie die zijn naam claimt, onderwijst dat zijn wijsheid en onderwijzingen de enige legitieme weg zijn om waarheid en God te kennen.
- Het idee dat de mensheid voor God veroordeeld staat en het verdienstelijk maken van Gods toorn en eeuwig oordeel, waardoor de dood van Jezus vereist is om recht te zetten.
- Dat mensen op Jezus wachten om terug te keren om de wereld te redden en lijden te beëindigen, in plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor het redden van de wereld en zelf het lijden op te lossen.
- Dat mensen denken dat er magische kracht uitgaat van het uitspreken van de naam van Jezus, in plaats van toegang te krijgen tot onze eigen natuurlijke krachten en capaciteiten om te veranderen.
- Dat mensen Jezus zijn komst associëren met kerk, theologie, politiek en macht in plaats van moed, rechtvaardigheid, menselijkheid, schoonheid en liefde.
Een aantal dingen die Palmer lijkt te veronderstellen zijn: (Ad 1.) Dat een door mensen getransformeerde maatschappij synoniem is voor ‘het Koninkrijk van God’. Iets wat ook werd onderwezen door New Age leidsman Benjamin Creme1 maar wat ook door bijvoorbeeld paus Francis ll2 en leiders van de Nieuw Apostolische Reformatie wordt verondersteld.3 (Ad 2.) Het gaat niet meer om de Here Jezus, niet om Zijn verlossingwerk, het gaat om de boodschap die Hij bracht. (Ad 3.) Die boodschap is niet dat de mens tot inkeer dient te komen en met God verzoend dient te worden, maar dat de mens tot het bewustzijn komt dat alles ten diepste één is, dat alles God is, dat men zelf deel van God uitmaakt en God in elk mens is. Zoals New Thought leider Annie Rix Militz onderwees: ‘De absolute waarheid is dat er slechts Eén Wezen in het universum is en dat ene is God: dat de mens uit zichzelf niets is, gescheiden van God. Dat is een illusie, een vals geloof, dat er enige scheiding is die echt is.’ Of met de woorden van New Age leidsvrouw Alice Bailey: de ‘grote dwaalleer van gescheidenheid’ werd volledig overwonnen door Zijn alles includerende geest.’4 Binnen kerkmuren wordt deze leer van de ‘at-one-ment’ sterk gepropageerd door Franciscaans pater Richard Rohr. (Ad 4.) Er wordt onderscheid gemaakt tussen een religieus christendom, gebaseerd op doctrines van Paulus (waarbij men niet in acht neemt dat Paulus’ woorden in de Bijbel Gods Woord zijn) en een praktisch christendom dat ‘de ware’ boodschap van Jezus demonstreert. (Ad 5.) De exclusiviteit van Jezus als enige eniggeboren Zoon van God, enig God-mens, wordt ter discussie gesteld. Zijn Persoon wordt gereduceerd tot een blauwdruk voor hoe elk mens als Hem zou kunnen worden door ‘de geest.’ (Ad 6.) Gods Woord als dé waarheid en weg om God te leren kennen wordt ondermijnt, zodat er ruimte is voor allerhande buiten-Bijbelse bronnen die een waarheid over God openbaren. (Ad 7.) Ontkenning van de nood van Jezus’ verzoenend offer door Zijn kruisdood in mensenlevens. (Ad 8 en 9.) Redding is niet meer van buitenaf. De mens dient niet meer te hopen op een externe redderfiguur (Christus Jezus), maar dient zichzelf (christus binnenin, of het ‘ware zelf’) te vinden om ‘gered’ te worden. (Ad 10.) De wederkomst gaat niet meer over de wederkomst van de Here Jezus, maar om het ontwaken van een christusbewustzijn. Zoals Alice Bailey stelde: ‘Wanneer het bewustzijn van Christus [christusbewustzijn] is ontwaakt in alle mensen, dan zullen we vrede hebben op aarde en welwillendheid onder de mensen. Waar er welwillendheid is, zal er vrede zijn: er moet een georganiseerde activiteit zijn en erkenning van het Plan van God, want dat plan is synthese, dat Plan is fusie, dat Plan is eenheid en at-one-ment.’5
als Zijn schapen slapen 