Sinds een paar jaar is de interesse voor yoga ook binnen de kerk sterk toegenomen. Veel christenen denken dat ze er voor kunnen kiezen de typische lichaamshoudingen en ademhalingsoefeningen gewoon te doen zonder dat het proces van verlichting dat met yoga wordt nagestreefd hen hierbij raakt. Het is alsof zij geloven dat je een sinaasappel kunt eten alleen voor de vitaminen en je er daarbij voor kunt kiezen geen suiker binnen te krijgen. Maar kunnen christenen aan yoga doen zonder dat dit iets met hun geestelijk leven doet?
Rie Frilund Skårhøj uit Denemarken geeft online cursussen in christelijke yoga, ‘CrossYoga’ genaamd. Ook heeft ze een YouTube kanaal waarin ze haar volgers de principes van het christelijk klinkend ‘Maranatha yoga’ bijbrengt of les geeft rond thema’s als pasen of het evangelie van Marcus. Ze schrijft: ‘CrossYoga is Christus gecentreerde yoga of ‘christelijke yoga.’ We gebruiken verschillende stijlen. CrossYoga is gebaseerd op het christelijk geloof.’1
Ook Laurien is docente christelijke yoga. Aan haar volgers leert ze de lichamelijke pose (asana) ‘de neerwaardse hond.’ Ze promoot het asana als een oefening met lichamelijke voordelen: ‘de neerwaartse hond, een pose die we in een yogaflow veel doen! Een houding die je bloedcirculatie bevordert, een positieve invloed heeft op je hormonen (en stress want hormonen en stress gaan vaak hand in hand!) en door het op z’n kop staan worden afvalstoffen beter afgevoerd in je lichaam.’2
Deze ‘neerwaardse hond’ pose wordt door Indiase yogi echter niet als puur fysieke oefening gezien, omdat het onderdeel uitmaakt van de Zonnegroet (zie Job 31.27): een belangrijke ode aan de zonnegod Surya. Yogapedia schrijft over de ‘neerwaardse hond’: ‘Van oorsprong wordt van deze asana geloofd dat het een aantal chakra’s activeert, zoals het manipura en ajna chakra.’3



Dat yoga niet slechts een set van lichamelijke oefeningen is, maar deel uitmaakt van een bredere filosofie, een pad tot verlichting en vorm van aanbidding waarbij het religieuze niet van het fysieke kan worden gescheiden, onderschrijft ook prof. Subhas Tiwari. In het artikel Yoga Renamed Is Still Hindu uit Hinduism Today schrijft hij: ‘Het simpele, onveranderlijke feit is dat yoga haar oorsprong vindt in de Vedische of hindoeïstische cultuur. Haar technieken werden niet overgenomen door het hindoeïsme, maar komen er uit voort. [..] De poging om yoga van hindoeïsme te scheiden moet ter discussie worden gesteld, want het gaat tegen de fundamentele principes in waarop yoga is gebaseerd, de yama’s (verboden) en niyama’s (geboden). [..] Pogingen om yoga te scheiden van haar geestelijke kern getuigt van onwetendheid over het doel van yoga.’4
Laurien ontkent de geestelijke dimensie van yoga ook niet. Net als hindoeïstische beoefenaars van yoga gelooft ze dat yoga verbindt met het goddelijke. Ze schrijft: ‘Door lichamelijke oefeningen, ademhalingstechnieken en het bewust stilstaan bij jezelf en je lichaam, helpt yoga je om dichter bij jezelf te komen en tot God!’
Nu is de vraag: met wélke God verbindt yoga? De Bijbelse manier om tot God te komen is namelijk door simpel gebed en het lezen van de Bijbel, en niet het doen van lichamelijke oefeningen, ademhalingstechnieken en stilstaan bij jezelf. Het hindoeïstisch concept van het goddelijke is pantheïstisch, het is de projectie van goden op het ‘zelf’, het goddelijke in anderen en in de kosmos, die samen de verschillende aspecten van Brahman vertegenwoordigen. Het goddelijke is geen Persoon, maar een bewustzijn. Door yoga wordt men verlicht: een overweldigende ervaring van ‘ik ben’, ‘alles is één’, ‘alles is god’ en ‘ik ben één met alles.’ Dit is het bereiken van een zgn. godbewustzijn. Wanneer het godsbeeld van iemand Krishna is, dan spreekt men van Krishnabewustzijn, is dit Christus, dan komt men tot een christusbewustzijn. Zoals je ziet kan willekeurig welk concept van goddelijkheid zo gebruikt worden om ‘dichter bij God’ te komen, zodat ook Jezus een plekje krijgt in yoga.
In de Bijbel wordt geen pragmatische toets gebruikt als het aankomt op het overnemen van gebruiken uit andere religies. Voor God is dit zonde. ‘Vraag u niet af: Hoe hebben die volken hun goden vereerd? Zo willen wij het ook doen! Nee, de Heer uw God verbiedt u dat.’ (Deut 12.30)
De Bijbel leert dat er één weg is om tot God te komen, namelijk het geloof in de Here Jezus. Wie in Hem gelooft en Zijn Naam belijdt wordt gered. Dit staat haaks op verlichting die men nastreeft in zowel boeddhisme alsook hindoeïsme. Deze verlichting wordt bereikt door geestelijke oefeningen zoals yoga. Elk element in yoga is dan ook gericht op het bereiken van deze verlichting; verlossing van de eindeloze cyclus van karma. Lichaamshouding, ademhalingsoefeningen, ontledigen van het denken en zelfs de positie van vingers. Eén van de kenmerkende handbewegingen die yoga typeren is bijvoorbeeld het zgn Gyan Mudra, waarbij de wijsvinger en duim worden verenigd. Deze beweging symboliseert de éénwording van het ‘Zelf’ met het universum, of atman met Brahman, waarbij de wijsvinger ‘atman’ is en de duim ‘Brahman.’
Brahman is niet de God van Abraham, Isaak en Jakob en wanneer we yoga beoefenen zal dit ons dan ook niet dichter bij de God van de Bijbel brengen, zelfs al zouden onze zintuigen anders doen geloven.
Foto’s vlnr: Rie geeft cursussen CrossYoga, naast en achter haar zie je de Bijbel. Gyan Mudra. Laurien illustreert het asana ‘de neerwaardse hond.’